daglichttoetreding en warmtelast

Expo-/congresgebouw Elicium Amsterdam RAI (Benthem Crouwel Architecten).

De uitdaging bij het ontwerpen van duurzame gebouwen ligt in optimalisatie van de combinatie van kunstverlichting en daglichttoetreding. Hoe meer daglichttoetreding, hoe minder kunstmatige verlichtingbenodigd is en hoe minder energie een gebouw verbruikt. Vergroting van het glasoppervlak licht daarom voor de hand. Glasoppervlakken kunnen echter juist voor energieverlies zorgen en te veel instraling van zon voor een hoge warmtelast. Er moet dus een balans worden gevonden.

Een effectieve methode voor vergroting van de daglichttoetreding in gebouwen is de toepassing van daklichten. Voor een betrekkelijk eenvoudig gebouw (een industriehal) is in Finland bekeken wat het effect van daklichten is op de daglichttoetreding en de warmtelast. Lichtstraten in het dak hebben de voorkeur boven verticale beglazing hoog in de gevel, omdat ze diep in het gebouw daglicht laten toetreden.

Voor een goede daglichttoetreding wordt aangeraden minimaal 10% van het dakoppervlak als lichtstraat uit te voeren en maximaal 15%, in verband met oververhitting.

Daglichttoetreding via daklichten heeft als nadeel dat in de zomer oververhitting van de ruimte kan optreden. Daarnaast geeft de lage isolatiewaarde van lichtdoorlatende materiaal van de koepels energieverlies in de winter. De Suntracker van Keromat uit Emmen heeft die nadelen niet. De Suntracker bestaat uit een koepel met daarin een systeem met spiegels die zich iedere 10 minuten rechtstreeks op de zon richten en daardoor gedurende de hele dag zorgen voor een geoptimaliseerd lichtniveau op de werkvloer. Onder de koepel zit een warmte-isolerende laag. Het systeem is onder meer toegepast bij machinefabriek Tumakon in Hengevelde.