powered by
 |
|
|
|
|
Het nieuwe Energieakkoord telt 10 pijlers (zoals ‘stimuleren decentrale duurzame energie’ en ‘mobiliteit en transport’) en is opgebouwd uit vijf deelakkoorden: Energiebesparing gebouwde omgeving, Industrie, energie en emissiehandelssysteem, Innovatie, werkgelegenheid en export, Mobiliteit en Financiering. Een toelichting op de vier deelakkoorden die voor de bouwsector belangrijk zijn:
Energiebesparing gebouwde omgeving
Voor de gebouwde omgeving is een breed maatregelenpakket overeengekomen dat de energiebesparing in de woning- en utiliteitssector stimuleert. Het pakket omvat betrouwbare voorlichting, besparende technologische maatregelen, garanties voor consumenten en laagdrempelige financiering. Gebouweigenaren die investeren in energiebesparing, kunnen niet rekenen op fiscale tegemoetkoming. Een fiscale prikkel bleek politiek onhaalbaar. Doelstelling blijft niettemin een besparing van 100 petajoule in energieverbruik in Nederland per 2020. (1 Petajoule komt overeen met het jaarlijkse, gemiddelde elektriciteitsverbruik van zo’n 15.000 huishoudens.) Vanaf 2013 komt dat neer op een landelijke energiebesparing van gemiddeld 1,5% per jaar. Als in 2016 blijkt dat het huidige maatregelenpakket ontoereikend is om dit doel te bereiken, dan volgen extra maatregelen. Ook overheid en industrie moeten hun bijdrage leveren. Zo komt er een proef met de EPK (EnergiePrestatieKeuring): een ‘APK’ van klimaat- en energieinstallaties voor gebouwen en voor productieprocessen in gebouwen. Verder gaat het Rijk meer LED-verlichting in de openbare ruimte toepassen.
Industrie, energie en emissiehandelssysteem
Het Energieakkoord stelt de industrie een aanzienlijke lastenverlichting in het vooruitzicht. Vooral de energie-intensieve industrie profiteert en krijgt zo compensatie van de hogere energiekosten in vergelijking met concurrende ondernemingen in Duitsland. Daar liggen de energietarieven als gevolg van de Energiewende aanzienlijk lager dan in ons land. De lastenverlichting volgt uit het doorschuiven van de 16%-duurzame-energiedoelstelling uit het Regeerakkoord naar het jaar 2023. Het aandeel van hernieuwbare energieopwekking – nu nog 4% – moet in 2020 zijn gestegen naar 14% en daarna verder stijgen naar 16% in 2023. Ook lastenverlichtend werkt het afschaffen van de belasting op kolen per 2016. De kolentax vervalt, zodra de energiesector vijf kolencentrales heeft gesloten.
Meer wind op zee
Het Energieakkoord zet in op meer windenergie, in plaats van bij- en meestook van biomassa in kolencentrales. Hierdoor krijgen de maritieme sector en de toeleverende industrie een forse impuls. Een van de argumenten vóór meer ‘Wind op Zee’ is dat de prijzen van biomassa (nog) sterk aan speculatie onderhevig zijn en de prijsontwikkeling daardoor moeilijk is in te schatten. De bouw van een nieuw, omvangrijk proefpark voor windenergie dient Nederland als belangrijke speler in de offshore-windindustrie op de wereldkaart te zetten.
Innovatie, werkgelegenheid en export
Duurzame innovaties komen in ons land nog moeizaam van de grond als gevolg van de kleine en nog weinig vitale interne markt. Nederland heeft een ‘etalage’ nodig voor de vernieuwingen van eigen bodem. Daarom biedt het Energieakkoord nu een stimuleringsregeling voor demonstratie van innovaties in duurzame energie, zowel op product- als procesniveau. De regeling stelt per jaar 50 miljoen Euro beschikbaar, waarmee Nederlandse innovaties vlotter hun weg vinden naar de internationale markt. De stimuleringsregeling belooft bovendien een positief effect op de werkgelegenheid in de betrokken sectoren.
Financiering
De financiering van duurzame-energie is in de huidige tijd nog een groot knelpunt, onder meer omdat banken hun kredietverlening beperken. Het deelakkoord Financiering zorgt ervoor dat financiële barrieres wegvallen en voldoende middelen voorhanden komen om te investeren in duurzame energie. Onder aanvoering van voormalig Minister van Financiën, Jan Kees de Jager is een stelsel aan maatregelen afgesproken dat ertoe leidt dat banken die hebben geïnvesteerd in duurzame energie, deze financieringen pakketsgewijs kunnen doorverkopen aan pensioenfondsen. Hierdoor krijgen de banken zelf weer ruimte voor de financiering van nieuwe investeringen.
